تشریح آپنه خواب در نوزادان
آپنه خواب در نوزادان یک اختلال تنفسی مرتبط با خواب است. این اختلال شامل کاهش و توقف در تنفس است که در طول خواب نوزاد اتفاق می افتد. این امر منجر به کاهش جزئی تنفس می شود. این رخداد “هیپوپنه” نامیده می شود. همچنین می تواند منجر به توقف کامل تنفس شود. این رخداد نیز “آپنه” نامیده می شود. در کودکان، این انسداد در مرحله حرکت سریع چشم یا REM رخ می دهد.
نوع آپنه در آپنه خواب نوزادان ممکن است مرکزی، انسدادی یا ترکیبی از هر دو باشد. آپنه خواب مرکزی هنگامی رخ می دهد که بدن شما تلاش خود را برای تنفس کاهش می دهد یا متوقف می سازد. این رخداد در نتیجه وجود مشکلی در مغز یا قلب نشات می گیرد. آپنه انسدادی زمانی اتفاق می افتد که بافت نرم پشت گلو می افتد و راه هوایی را در طول خواب مسدود می شود. آپنه ترکیبی شامل آپنه مرکزی است که به طور مستقیم به دنبال آپنه انسدادی رخ می دهد.
اکثر آپنه هایی که در نوزادان کوچک نارس رخ می دهند، آپنه های ترکیبی هستند. آپنه هایی که در نوزادان بزرگ و نارس و نوزادان بالغ اتفاق می افتند، معمولا آپنه مرکزی هستند.
این مشکلات تنفسی می تواند عوارض شدیدی ایجاد کند. نوزاد ممکن است اکسیژن کافی در خون نداشته باشد. این حالت “هیپوکسمی” نامیده می شود. نوزاد همچنین ممکن است ضربان قلب کندی داشته باشد. این حالت نیز “برادی کاردی” نامیده می شود. نوزاد حتی ممکن است هوشیاری خود را از دست بدهد و نیاز به احیا باشد.
آپنه خواب در نوزادان دارای دو علت عمومی است. یا می تواند یک مشکل رشدی باشد که از مغز کامل نشده نشات گرفته است. یا می تواند یک مشکل ثانویه باشد که به علت بیماری دیگری ایجاد شده است.
در این اختلال بسیار شایع است که بی ثباتی در تنفس نوزاد وجود دارد. این امر می تواند بخشی طبیعی از رشد کودک باشد. حتی نوزادان سالم هم ممکن است برای مدتی کوتاه آپنه خواب مرکزی داشته باشند. و این وقفه ممکن است یک رویداد جداگانه باشد. در هر صورت، مدت این حوادث طبیعی، بسیار کوتاه است و به ندرت طولانی تر از 20 ثانیه طول می کشد. بروز آپنه انسدادی در نوزادان سالم، بسیار نادر است.
علائم آپنه خواب در نوزادان
اگر نوزاد شما به آپنه خواب انسدادی مبتلا باشد، ممکن است:
- وقفه های تنفسی طولانی در 20 ثانیه یا بیشتر داشته باشد
- الگوهای مکرر وقفه تنفسی داشته باشد که کمتر از 20 ثانیه طول بکشد
- مشکلات مربوط، مانند کمبود اکسیژن یا ضربان قلب آهسته داشته باشد
- نیاز به احیا و یا سایر مراقبت های اورژانسی داشته باشد
عوامل خطر آپنه خواب در نوزادان
نوزادان نارس کوچک کمتر احتمال دارد که به آپنه خواب در نوزادان مبتلا باشند. این اختلال گاهی در نوزادان بزرگتر یا زودرس اتفاق می افتد و در نوزادان سن زیر شش ماه کمتر شایع است.
آپنه خواب در نوزادان در طی ماه اول پس از تولد، در 84 درصد نوزادانی که وزنی کمتر از یک کیلو گرم دارند، رخ می دهد. خطر آن در نوزادانی که کمتر از 2.5 کیلو گرم وزن دارند، 25 درصد کاهش می یابد و در نوزادان کامل، نادر است.
در نوزادان نارس، آپنه خواب در نوزادان ، بین روزهای دوم و هفتم پس از تولد ظاهر می شود. بروز آن در روز اول زندگی نادر است. وجود این مشکل در هنگام تولد معمولا نشانه بیماری دیگری است.
انواع وضعیت های پزشکی می توانند منجر به بروز آپنه خواب در نوزادان شوند یا آن را بدتر کند. این مشکلات عبارتند از:
- ریفلاکس اسیدی
- کم خونی
- بیهوشی
- مصرف داروها
- عفونت
- بیماری ریوی
- اختلالات متابولیک
- مشکلات عصبی
- تشنج
- راه هوایی فوقانی کوچک
درصد کوچکی از کودکان که در اثر سندرم مرگ ناگهانی نوزاد (SIDS) می میرند، قبل از مرگ علائم آپنه خواب دارند. اما آپنه خواب در نوزادان به عنوان یک عامل خطر برای سندرم مرگ ناگهانی نوزاد شناخته نشده است.
تشخیص آپنه خواب در نوزادان
ممکن است لازم باشد نوزاد تان را نزد یک پزشک متخصص خواب ببرید. در این صورت، باید یک قرار ملاقات در یک مرکز اختلالات خواب معتبر تنظیم کنید. برخی از مراکز در درمان کودکان تخصص دارند. متخصص خواب، سابقه و علائم نوزاد شما را بررسی خواهد کرد. در صورت لزوم، پزشک فرزند شما را برای تست خواب شبانه آماده می کند. این نوع تست، یک پلی سومنوگرافی است. تست خواب، بهترین روش برای ارزیابی خواب نوزاد شماست. با توجه به نتایج این تست، پزشک قادر خواهد بود یک درمان انحصاری را برای فرزند شما طرح ریزی کند.
همچنین این موضوع بسیار اهمیت دارد که پزشک بداند آیا چیز دیگری وجود دارد که موجب مشکلات خواب در کودک شما شده است. یک متخصص خواب می تواند موارد دیگری که ممکن است علائم آپنه انسدادی خواب را ایجاد یا بدتر کرده است را کشف کند. این موارد عبارتند از:
- یک اختلال خواب دیگر
- یک وضعیت پزشکی
- مصرف دارو
- اختلال در سلامت روان
پزشک باید بداند که آیا فرزند شما زودرس یا کامل است. او همچنین نیاز به دانستن وزن نوزاد تان در هنگام تولد دارد. هر گونه پیامدها و مشکلاتی که شما یا نوزاد تان در طول زایمان یا بعد از آن داشته اید را به دکتر اطلاع دهید. همچنین مشکلاتی که شاهد بروز آن بوده اید و زمان شیوع آن را به پزشک اطلاع دهید.
نوزادی که مشکلات تنفسی مداوم در طول خواب دارد، ممکن است نیاز به تست خواب شبانه داشته باشد. این تست پلی سومنوگرافی نامیده می شود. این تست، نمودار امواج مغزی، ضربان قلب و تنفس نوزاد تان را در طول خواب نشان می دهد. همچنین حرکات دست و پا را ثبت می کند. تست خواب نشان خواهد داد که آیا فرزند شما دارای آپنه انسدادی خواب است یا خیر. این روش، همچنین شدت مشکل را نشان می دهد. در این تست نیاز است نوزاد یک شب در مرکز خواب بخوابد. والدین یا پرستار نیز باید شب تست را با کودک در مرکز خواب سپری کنند. در موارد نادر، پزشک ممکن است برای ارزیابی راه هوایی فوقانی کودک تان از آزمون دیگری استفاده کند. نمونه هایی از این آزمون ها شامل آندوسکوپی و تصویربرداری رزونانس مغناطیسی است.
روش های درمان آپنه خواب در نوزادان
نوزادان مبتلا به آپنه خواب ممکن است برای تنفس بهتر به یک دستگاه نیاز داشته باشند. همچنین ممکن است نیاز به درمان با دارو داشته باشند. هر دوی این گزینه ها، کوتاه مدت هستند.
آپنه خواب در نوزادان، حین رشد و بالغ شدن کودک، از بین می رود. نود و هشت درصد نوزادان نارس، پس از گذشت 40 هفته از زایمان، دیگر هیچ گونه علائمی نخواهند داشت. این مشکل در نوزادانی که زودتر از 28 هفته پس از بارداری به دنیا می آیند، احتمال دارد بیشتر باشد.
هر وضعیت پزشکی که موجب ایجاد آپنه خواب در نوزادان شده یا آن را بدتر می کند نیز باید درمان شود. درمان، بستگی به ماهیت مشکل پزشکی دارد.
عوارض طولانی مدت برای اکثر نوزادان مبتلا به آپنه خواب بسیار نادر است. مشکلات در نوزادانی که نیاز به احیاء مکرر دارند، بیشتر است. در صورتی که آپنه خواب نوزاد ناشی از سایر مشکلات پزشکی جدی باشد، امکان بروز مشکلات سلامتی نیز وجود دارد.
فراموش نکنید که تنها یک متخصص خواب در یک مرکز اختلالات خواب معتبر می تواند تعیین کند که بهترین گزینه درمانی برای نوزاد شما چیست. جهت مشاوره با کلینیک خواب ما تماس حاصل فرمایید.
تحقیق و ترجمه: مینو زرفش