تشریح سندرم خواب ناکافی
سندرم خواب ناکافی یا محرومیت از خواب هنگامی رخ می دهد که شما به طور مرتب نتوانید در شب به اندازه کافی بخوابید. نتیجه محرومیت از خواب است. این باعث می شود که شما احساس آرامش کنید و در طول روز آرام باشید.
این نتیجه انتخاب هایی است که شما را از داشتن خواب کافی منع می کند. این رویداد ارادی، اما غیر عمدی است. شما معمولا نمی دانید که به خواب بیشتر نیاز دارید. یک بررسی نشان می دهد که اگر فرصت خواب نصیب تان شود، به خوبی می خوابید. همچنین هیچ دلیل پزشکی برای خواب آلودگی شما شناسایی نشده است و بررسی ذهنی و روانی نیز چیزی غیر طبیعی نشان نمی دهد.
علائم سندرم خواب ناکافی
کسی که سندرم خواب ناکافی دارد ممکن است:
- به طور معمول، شب ها کمتر از 8 ساعت را در رختخواب سپری کند
- یک دوست صمیمی یا اعضای خانواده داشته باشند که متوجه شود او به خواب بیشتر از آنچه دریافت می کند نیاز دارد
- اگر مدت طولانی تری بخوابد، علائمش بهبود می یابند
- هیچ گونه بیماری یا اختلالات خواب دیگری که نشان دهنده خواب آلودگی بیش از اندازه است، نداشته باشد
- دارای مشکلات تمرکز و توجه، سطح انرژی پایین، کاهش هشیاری، پریشانی، تحریک پذیری یا خستگی باشد.
عوامل خطر سندرم خواب ناکافی
این سندرم در حدود دو درصد از افرادی که به مرکز خواب مراجعه می کنند، وجود دارد. این عارضه در بزرگسالانی است که اواسط تا اواخر دهه 30 عمرشان را سپری می کنند. سندرم خواب ناکافی اغلب تا زمانی که به 40 سالگی برسید شناخته نمی شود. همچنین در مردان بیشتر از زنان احتمال بروز آن وجود دارد. این سندرم می تواند به واسطه برنامه کاری روزانه ایجاد شود که نیاز به این دارد کار خود را در ساعات بسیار اولیه روز آغاز کنید. این امر، زمان خواب شما را کاهش می دهد. افراد مبتلا به این اختلال اغلب علت اصلی را نادیده می گیرند.
تشخیص
شما باید جهت بررسی تمام علائم خود حتما به یک متخصص خواب مراجعه کنید. او می تواند سایر اختلالات خوابی که ممکن است موجب خواب آلودگی شما شده را تشخیص دهد. خواب آلودگی می تواند منجر به اختلالات فراوان دیگری شود. این موارد عبارتند از:
- اختلال خواب محیطی
- بی خوابی روان شناختی
- آپنه انسدادی خواب
- آپنه خواب مرکزی
- نارکولپسی
- پرخوابی ایدیوپاتیک
- خواب کوتاه
- اختلال خواب شیفت کاری
- اختلال تاخیر فاز خواب (DSPD)
- اختلال حرکت متناوب اندام ها (PLMD)
در این خصوص لازم است پزشک همه سوابق پزشکی شما را بداند. سوابق خواب تان نیز مفید خواهد بود. این اطلاعات شامل پرسش هایی از فردی که در کنار شما می خوابد نیز می شود. همچنین ممکن است لازم باشد برای چند هفته، اطلاعات خواب روزانه خود را نیز در دفتری ثبت کنید. این یادداشت باید شامل زمانی که شما به طور معمول به خواب می روید و بیدار می شوید، باشد.
ممکن است پزشک انجام تست خواب شبانه را توصیه کند. این نوع تست، یک پلی سومنوگرافی است. تست خواب، بهترین روش برای ارزیابی خواب شماست. این تست، نمودار امواج مغزی، ضربان قلب و تنفس تان در طول خواب را نشان می دهد. همچنین حرکات دست و پا را ثبت می کند. تست خواب نشان خواهد داد که آیا شما دارای آپنه خواب مرکزی است یا خیر. این روش، همچنین شدت مشکل را نشان می دهد.
همچنین ممکن است برای انجام تست چرت زدن لازم باشد روز بعد نیز در کلینیک بمانید. این تست با نام تست خواب آلودگی طی روز (MSLT) نیز شناخته می شود. این روش، ابزاری است جهت اندازه گیری این امر که چه مدت طول می کشد تا در طول روز به خواب بروید. این تست همچنین نشان می دهد زمانی که یک چرت کوتاه می زنید، چه نوع خوابی خواهید داشت. در صورت لزوم ممکن است انجام سایر تست های آزمایشگاهی نیز نیاز باشد.
درمان سندرم خواب ناکافی
ابتدا باید سایر اختلالات خواب، علت خواب آلودگی شما را رد کنند. به محض این که علت مشکل یافت شود، سندرم خواب ناکافی به راحتی درمان می شود. و شما به زودی قادر خواهید بود هر شب برای مدت طولانی تری بخوابید. درمان باید به طور قطع علائم را به پایان برساند.
تحقیق و ترجمه: مینو زرفش