تشریح خواب کوتاه

اکثر بزرگسالان به 7 ساعت خواب در شب یا بیشتر نیاز دارند و چنانچه کمتر از 6 ساعت خواب شبانه داشته باشند، قادر به انجام امور روزمره خود نیستند. اما درصد کوچکی از بزرگسالان به کم خوابی یا خواب کوتاه دچار هستند. آنها معمولا بعد از کمتر از 6 ساعت خوابیدن در شب احساس هوشیاری و شادابی می کنند. این گونه افراد، به رغم خواب کمی که داشته اند به طور معمول قادرند وظایف روزمره خود را به درستی انجام دهند.

تحت این شرایط، هیچ قصد و اجبار بیرونی مانع از خواب این گونه افراد نمی شود. همچنین در آخر هفته و تعطیلات هم همینطور است.

الگوی خواب کوتاه اغلب در دوران کودکی یا دورانی جوانی شروع می شود. این اختلال می تواند در طول سال ها ادامه یابد. این الگوی خواب کوتاه مدت ممکن است منجر به نگرانی سایرین گردد. اعضای خانواده یا دوستان ممکن است فکر کنند که مشکلی پیش آمده است. اما واقعیت این است که افراد مبتلا به کم خوابی یا خواب کوتاه به خواب بیشتری نیاز نخواهند داشت.

بسیاری از افراد در ایالات متحده کمتر از 6 ساعت در شب می خوابند. اما اکثر آنها به کم خوابی دچار نیستند. آن ها خودشان خوابشان را محدود می کنند، و بدین ترتیب خواب کمتری نسبت به نیازشان دریافت می کنند. در نتیجه از سندرم خواب ناکافی رنج می برند. آنها در طول روز چرت می زنند و یا در آخر هفته و تعطیلات بیشتر می خوابند. در مقابل، افرادی که کم خوابی یا خواب کوتاه دارند، نیازی به جبران خواب کم خود ندارند.

کم خوابی یا خواب کوتاه با بیخوابی متفاوت دارد. افراد مبتلا به بیخوابی به سختی می خوابند و چنانچه بخوابند، قادر به ادامه خواب خود نیستند. کیفیت کلی خواب آن ها ممکن است ضعیف باشد. در مقابل، افراد کم خواب هیچ شکایتی در مورد مشکلات خواب شان ندارند و کیفیت خواب آن ها نیز خوب است.

تحقیقات همچنان در حال بررسی دخالت ژنتیک در مدت خواب است. مطالعات نشان می دهد که افرادی که خواب کوتاه دارند، ممکن است جهشی در یکی از ژن ها داشته اند که آنها را قادر ساخته تا به راحتی خواب شبانه کمتر از 6 ساعت را تجربه کنند.

تحقیق و ترجمه: مینو زرفش